پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

شاید مهم نباشد که درباره یک گزارش غیر رسمی درز کرده از سازمان مدیریت و برنامه ریزی، اینقدر حساسیت نشان دهیم. حساسیت از زمانی شروع می‌شود که مسئولین وجود این گزارش و شیوه محاسبه را مکررا رد می‌کردند و انکار می‌نمودند. دیگر نکته قابل توجه برای حساسیت نشان دادن به این گزارش، وجود تفکر اداره کشور با جیب مردم بدون کمترین پاسخگویی است؟ این بدسلیقگی شناختی باعث می‌شود که شاهد حضور دولت‌هایی کم توان و بی تعهد به فشار‌های وارده بر مردم باشیم. اگر دولتی بر طبق قانون وظیفه‌مند به ارایه درست خدمات شود و بداند که قانون اجازه دست درازی به جیب مردم برای جبران کسری بودجه را نمی‌دهد، در آن صورت می‌آموزد که باید شایسته سالار، برنامه محور و ضدفساد باشد. در غیر اینصورت، نتیجه اش می‌شود آش‌های شله قلمکاری که می‌بینیم. وای به حال تمدن اسلامی و ایرانی با بعضی بدسلیقگی‌های شناختی. وای

بچه ها ، توصیه می کنیم مثل سازمان مالیات نباشید. سازمانی که به بررسی منشا و میزان درآمد و ثروت ممیزهای خودش کم تفاوت است( ان شاالله که از راه حلال بدست آمده باشد که تقریبا بخش زیادی از مردم می دانند منشا دارایی های برخی از ممیزهای محترم از کجاست). سازمانی که هزار شرکت بزرگ را بنوعی رها کرده و به مالیات ستانی از موارد خرد و در دسترس مثل کارمندان و کارگران چسبیده است. اسم مالیات ستانی از پوزهای در اختیاز فعالان اقتصادی را هم گذاشته جلوگیری از فرار مالیاتی میلیون ها مودی، بابا خجالت بکش. سازمانی که بشکل خجالت آوری توان مالیات ستانی از پایانه های فروش در قالب مالیات بر مصرف را ندارد،سازمانی که توان راه اندازی سامانه اتصال کارخانه،گمرک ، انبار ، توزیع کننده و مصرف کننده نهایی را ندارد. سازمانی که به مالیات ستانی بعنوان نوعی روش کسب درآمد برای دولت برای تامین هزینه های دولت نگاه می کند و از تکلیف های پول جمع شده مالیات کم خبر است. سازمانی که هنوز به رسم قرون وسطی، باج و خراج گیری را با مالیات ستانی اشتباه گرفته است( مواردی مشاهده شده که اخیرا ، ممیز محترم اقدام به ارسال برگه 150 هزار تومانی مالیات از 12 سال قبل کرده و 500 هزار تومان هم طرف را جریمه کرده است). سازمانی که هنوز مالیات ستانی از واسطه ها و دلال ها را بلد نیست. ای لعنت بر هرچه سازمان فشل خیانت کار در کشور،هرچند در این مورد منظورمان هنوز سازمان مالیات نیست.

هنوز چرندیاتی بنام الگوی متعارف مصرف برق یادمان نرفته است. الگویی که بدون د نظرگیری متراژ خانه، بعد خانوار و از همه مهمتر، حداقل مصارف متداول خانواده شهری( مثلا در تهران) تهیه شده و حتی قیمتگذاری هم بر اساس روش های کم بازده و پر هزینه تولید برق توسط آقایان ، صورت گرفته است. اگر قصد افزایش قیمت را دارید، بی جا می کنید، پای خانوار و آمار و ارقام را به میان می آورید. نوعی دروغ زشت و پست به زبان آمار. صدها بار درخواست مناظره، مذاکره، اخذ توضیحات از طریق رسانه کردیم، اما مرده شنید و دوستان برقی و وزارت نیروی ما نشنیدند. حالا گویا بحث افزایش قیمت گاز مطرح است. مردم گاز را که قورت نمی دهند و به خودروی خود تزریق نمی کنند. گاز در منزل دو مصرف عمده گرمایشی و پخت و پز( اجاق گاز). دارد. اگر قصد اصلاح الگوی مصرف را دارید( که مسلما نداشته و کم تعهدتر از آن هستید که راه های دارای زحمت منتج به منافع ملی را دنباله گیری کنید) باید استاندارد پکیج ها ، شوفاژها،بخاری ها و کمک به سرویس دوره ای آنها را در دستورکار قرار دهید. اگر هزینه های شرکت های عموما ورشکسته دولتی تان بالاست، انضباط مالی در پیش بگیرید و سیاست های انقباظی را رعایت کنید. اگر جیب گشاد بعضی از شرکت ها نیاز به پر شدن دارد، بسم الله. ریش ما و قیچی کثیف دست شماست. اگر به فکر خزانه دولت هستید، راه های بسیار بهتری و ساده تری برای جبران کسری بودجه وجود دارد. مدیرعامل محترم شرکت ملی گاز را دعوت به مناظره زنده تلویزیونی و یا مناظره در دانشگاه می کنیم. اگر اعتقاد به طرحت داری، بسم الله.

گزارش‌های رسمی از افزایش پرداختی مردم در این حوزه حکایت دارد. اگرچه عدد ۷۰ درصدی در این حوزه که رئیس سازمان نظام پزشکی مطرح کرده، جدید و البته بسیار نگران‌کننده‌تر است، اما گزارش کمیسیون بهداشت که ۳۱ خردادماه امسال در صحن علنی مجلس قرائت شد هم تصریح داشت که هم‌اکنون سهم پرداختی از جیب مردم به ۶۰ درصد رسیده است.

اصل داستان تامین ۱۸-۲۰ میلیارد دلار کسری بودجه بود. دوستان برنامه و بودجه با محوریت دکتر میرکاظمی، فرمان حذف ارز حمایتی را دادند. خطایی راهبردی که آیندگان با لعن و نفرین از آن حکایت خواهند کرد (تکرار تشدید شده تجربه سال ۱۳۷۳ دولت هاشمی). اسمش را هم گذاشتند جراحی اقتصادی (شما بخوانید شکم دریدن اقتصادی). فردای روز جراحی، مرغ ۲۷ تومانی شد ۴۰ تومان و دلار ۲۷ تومانی شد ۳۰ تومان. متاسفیم برایتان با این حجم کم اطلاعی و ناتوانی. متاسفیم برای خودمان که هم ریش شما محسوب می‌شویم.

بجای برنامه ریزی کارآمد اقتصادی، اجرای اقتصاد مقاومتی و ارتباط بخشی درست بازار‌های چندگانه با یکدیگر، با بی تدبیری محض و سلیقه گرایی مفرط، اقتصاد را به دلار گره زده ایم و با هرگونه احساس کمبود دلار، قصد اداره کشور از جیب مردم را می‌کنیم و ادعا هم داریم که «اقتصاد کشور یک اقتصاد بیمار است و مهم‌ترین برنامه دولت سیزدهم درمان این بیماری است»! بهتر است به آقای سخنگوی دولت بگوییم جمع کنید این کاسه کوزه کم اطلاعی و غلو و خدای ناکرده منافق صفتی را. روح الله ایزدخواه در واکنش به صحبت اخیر سخنگوی دولت گفته است خود آمریکا هم اینقدر اقتصادش را به دلار گره نزده، که ما زده ایم.

مشاور فرماندهی کل قوا در حوزه صنایع دفاعی گفت: دولت نباید به دنبال خالی کردن جیب مردم باشد.